Σε λίγες μέρες είναι το παιχνίδι μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και φοβάμαι. Φοβάμαι πως θα γίνουμε [οι Έλληνες] ρεζίλι. Και δεν εννοώ το να παίξουμε [ποδόσφαιρο] και να μη μπορέσουμε να παίξουμε καλά. Φοβάμαι τους “φίλαθλους” και τη συμπεριφορά τους απέναντι στον αθλητικό [και πρέπει να τονιστεί αυτό] αντίπαλο της ομάδας τους. Εδώ όταν παίζει Ολυμπιακός με Παναθηναϊκό χτυπιούνται και βρίζονται αισχρά, που το μόνον που τους χωρίζει είναι η ομάδα…Βλέπω στο internet την ταινία των Monty Python και σκάω στα γέλια. Διαβάζω τα σχόλια και με πιάνει για άλλη μια φορά η ψυχή μου. Μακάρι να φοβάμαι χωρίς λόγο. Το κακό είναι πως οι “φίλαθλοι” όλων των κρατών σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις βρίσκουν ευκαιρία και ξεσαλώνονται. Αν λοιπόν μέσα στο αντιγερμανικό κλίμα που κυριαρχεί στην Ελλάδα τις εποχές μας, κάποιος από τις δυο πλευρές υπερβάλει, χάθηκε το “παιχνίδι” [και δεν εννοώ το ποδόσφαιρο εδώ]. Μακάρι να μπορούν να συγκρατηθούν και οι Έλληνες, αλλά και οι Γερμανοί και να είναι ένα ειρηνικό [αν μη τι άλλο] παιχνίδι. Τότε θα νοιώθω σαν νικητής ανεξάρτητα από το αθλητικό αποτέλεσμα.

Και τώρα μετά τις εκλογές, τι άλλαξε; Μετά τις δεύτερες εκλογές σε μια χρονιά και σε 6 εβδομάδες;

Θα καταφέρουν επιτέλους οι πολιτικοί να κάνουν αυτό που είναι δουλειά τους να κάνουν και για το οποίο ψηφίστηκαν; Να κυβερνήσουν; Να πάρουν τα θέματα στα σοβαρά και να δράσουν; Να ασχοληθούν με το περιεχόμενο, και όχι με την επιφάνεια; Να δράσουν για το καλό του τόπου, και όχι της τσέπης ή της θέσης τους; Να πιάσουν τους δράστες και τις περιουσίες τους και να μη απομυζούν τις οικονομίες των θυμάτων της οικονομικής καταστροφής της χώρας; Να δώσουν εναλλακτικές λύσεις αν υπάρχουν και να σταθούν συνεπείς σε αποφάσεις που έχουν ληφθεί ή θα πάρουν; Το μυαλό μου λέει πως έχει δίκαιο ο κος Μπέζος, που τον συμπαθώ ως ηθοποιό, όταν γράφει εδώ:

Δεν ξέρω αν αλλάζει η Ευρώπη. Ξέρω ότι εμείς δεν αλλάζουμε με τίποτα…

Στις δύσκολες εποχές όμως, όταν ο προδιαγραμμένος δρόμος οδηγεί στην καταστροφή,  όποιος δεν αλλάζει πορεία, δεν επιβιώνει.  Θα ήθελα να πιστεύω πως οι Έλληνες (κυβέρνηση και πολίτες) μπορούν τώρα να διοχετεύσουν επιτέλους την οξυδέρκειά τους στη λύση του προβλήματος αντί στην άρνησή του.

ΥΓ. Το έργο και copyright της εικόνας είναι του Γιώργου Σταθόπουλου