Panikstart σήμερα, όπως λένε οι Γερμανοί.
Τι πάει να πει Panikstart?
Σημαίνει, πανικοβλημένη αρχή της ημέρας. Το ξυπνητήρι/κινητό άδειο αμέλησε την εργασία του. Ευτυχώς το βιολογικό ρολόι με ξύπνησε λίγο μετά από τις οχτώ. Έτσι αργήσαμε μόνον στο σχολείο, όχι και στην δουλειά. Βοήθησε αυτό την πάροδο της ημέρας; Όχι ιδιαίτερα. Στη δουλειά πολλοστές οι γκάφες μου, στο σχολείο το παιδί νηστικό και ανήσυχο, η δασκάλα αναγκάστηκε να το μαλώσει. Το πόσο συνηθισμένοι ήμαστε στην ρουτίνα μας και πόσο σημαντική μας είναι, αποδεικνύεται σε κάποιες μέρες σαν και την σημερινή που μιας αναποδιάς μύριες έπονται.
Μα τώρα είναι βράδυ. Είμαι κουρασμένη. Τα χέρια μου μουδιασμένα και αδύναμα, το σώμα καταπονημένο από την δουλειά των προηγούμενων ημερών, στο μυαλό μου όλα όσα πρέπει να γίνουν πριν την γιορτή της Παρασκευής και η γνώση πως ο χρόνος δεν επαρκεί.
Είμαι κουρασμένη, μετά χαράς να έπεφτα σήμερα για ύπνο και να ξυπνούσα την Παρασκευή όσο ενδιάμεσα κάποιος άλλος θα είχε συμμαζέψει όσα αμάζευτα έχουν μείνει.
Και θα ήταν έτοιμο το σπίτι, και θα ήταν έτοιμα τα παιχνίδια, και θα ήταν έτοιμα τα γλυκά και το φαγητό, και θα ήταν όλα έτοιμα για την γιορτή του παιδιού.
Όμως δεν είμαι αφελής. Η κούραση δεν σταματά τις εγγεφαλικές διεργασίες. Δεν χάζεψα για να πιστεύω στα θαύματα ή στις νεράιδες. Άμα δεν κάνω εγώ τις δουλειές μου, δεν θα γίνουν. Άρα αν θέλω να συμβούν πρέπει να ασχοληθώ μέχρι το τέλος και ότι δεν μπόρεσα, θα μείνει απραγματοποίητο.
Έτσι απλά είναι τα πράγματα;
Ε ναι, έτσι απλά είναι τα πράγματα μερικές φορές…