Εχθές διάβασα στο βιβλίο Asimov’s Lecherous Limericks το επόμενο…

There once was a lecherous pianist
Of all, the most he-in’ and she-inest.
To heighten his joy
He would only employ
Those girls he was told were agreein-est.

Στον σχολιασμό του Limerick ρωτά ο Isaac Asimov τον αναγνώση αν θα μπορούσε να κάνει καλύτερο Limerick έχοντας αυτή την πρώτη γραμμή ως δεδομένη…
There once was a lecherous pianist

Φυσικά και δεν άφησα την πρόκληση να περάσει απαρατήρητη και να η πρότασή μου.
There once was a lecherous old pianist
he was famous for using only his left wrist
The right was involved instead
deeply in young girls’ silhouette
Inspite of his left one, what a great solist

Χμμμ, καλύτερο δεν είναι αλλά δεν πάβει να είναι μια άλλη ιδέα… :-)

Spread the love