-“Κε Παπαγιάννη; Όλα εντάξει;” ρώτησε η επιθεωρητής Μαρία Ρίζου όταν καταλάγιασε ο βήχας.
Ο Γαβρίλης Παπαγιάννης έγνεψε καταφατικά αλλά η όψη του έλεγε άλλα.
Το κρεμασμένο προς τα κάτω κεφάλι με τα μαβιά χείλη, τα δακρυσμένα κόκκινα μάτια που εξείχαν από τις κόχες τους, η μύτη που έσταζε και το σώμα διπλωμένο από την εξάντληση του επαναληπτικού βήχα μόλις που μπορούσε και καθότανε στο μπροστινό κομμάτι της καρέκλας. Η Ρίζου του πρότεινε ένα χαρτομάντιλο. Εκείνος το πήρε, φύσηξε πρώτα την μύτη του και με την καθαρή ακόμα επιφάνεια στέγνωσε τα μάτια του.
“Κε Παπαγιάννη γιατί σας πήρε τηλέφωνο η Δήμητρα Ζησοπούλου το πρωινό της Πέμπτης;”
-“Το αυτοκίνητο…” άρχισε να απαντά αλλά διέκοψε για να ξαναβήξει ώσπου στην προσπάθεια να καθαρίσει τον λαιμό του ένιωσε μια παχύρρευστη πικρή ουσία να κυλά στον οισοφάγο του.
“Το αυτοκίνητο συνέχισε, δεν έπαιρνε μπρος εύκολα. Μάλλον ήταν η μπαταρία, της είπα. Αλλά μου φάνηκε περίεργο για 3 χρόνων μοντέλο. Συνήθως κρατούν περισσότερο καιρό, για αυτό της πρότεινα να το φέρει και να το κοιτάξουμε. Το απόγευμα που θα είχαμε χρόνο, δεν είχε εκείνη και συμφωνήσαμε να έρθει την Παρασκευή το απόγευμα. Άμα θέλετε μπορείτε να κοιτάξετε στο βιβλίο με τα ραντεβού, ήταν προγραμματισμένη για την Παρασκευή, δεν ήρθε την Πέμπτη το πρωί.”
-“Στο βιβλίο μπορεί κανείς να γράφει ότι θέλει, εδώ στο συνεργείο σας επισκευάζετε αυτοκίνητα χωρίς αποδείξεις, και θα έχετε ενδοιασμούς με ένα ραντεβού σε λάθος μέρα;”
-“Μα σας είπα, δεν γινότανε να έρθει το πρωί, δεν μπορούσε να πάρει ξαφνικά άδεια από το νηπιαγωγείο.”
-“Σας είχε αναφέρει το επάγγελμά της;”
-“Όχι, τυχαία το έμαθα. Η κόρη της γειτόνισσας μου έρχεται κάπου να παίξει με τον σκύλο μου και μου τριβελίζει τα αφτιά εδώ και 5, 6 μήνες με το η Δήμητρα έκανε αυτό, η Δήμητρα έκανε το άλλο. Μια φορά την ρώτησα, ποια είναι τελικά η Δήμητρα και μου είπε, η δεσποινίς Δήμητρα Ζησοπούλου από το νηπιαγωγείο. Όταν πριν ένα μήνα κάναμε την συντήρηση του αυτοκίνητου, διάβασα το όνομα του κατόχου και την ρώτησα για αστείο αν μήπως δουλεύει σε νηπιαγωγείο. Φαντάζεστε την έκπληξή μου, όταν απάντησε θετικά.”
Στην γυάλινη πόρτα εμφανίστηκε ο καλός άγγελος και τώρα ήταν η σειρά του να κάνει νόημα στην επιθεωρητή να πάει έξω για να μιλήσουνε. Ο έλεγχος του αυτοκίνητου είχε τελειώσει, τα ανταλλακτικά που βρέθηκαν στο αυτοκίνητο της Ζησοπούλου αντιστοιχούσαν σε ηλικία και ποιότητα με αυτά της λίστας του Αριστοτέλη Μαύρου.
Ο μηχανικός και ο ανιψιός του μπορούσαν για την ώρα να φύγουν αλλά ο Εισαγγελέας θα έκανε έρευνες για το θέμα των εργασιών χωρίς αποδείξεις, καθώς και για το γεγονός ότι ο Αριστοτέλης Μαύρος είχε στην κατοχή του ανταλλακτικά για το συνεργείο του χωρίς τιμολόγιο.
Στο νηπιαγωγείο ελάχιστα λεπτά πριν τις 10.00 πμ έφτασαν οι γονείς της Τριανταφυλλίδου. Η διευθύντρια που περίμενε εδώ και ένα τέταρτο στην είσοδο τους οδήγησε αμέσως στο γραφείο της. Εκεί τους συνέστησε την παιδοψυχολόγο, σύμβουλο του νηπιαγωγείου η οποία καθόταν ήδη σε μια από τις 4 καρέκλες γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Όταν η διευθύντρια και οι γονείς πήρανε και εκείνοι θέση στις υπόλοιπες καρέκλες πήρε η παιδοψυχολόγος το λόγο.
-“Μήπως μπορείτε να φαντασθείτε τον λόγο για τον οποίο σας καλέσαμε;”
Ο πατέρας της Τριανταφυλλιδου κοίταξε πρώτα την γυναίκα του με νόημα και βλέποντας την αδυναμία της να δώσει μια απάντηση, άρχισε εκείνος την προσπάθεια.
-“Έχει να κάνει με την αλλαγή συμπεριφοράς της μικρής; Έχουμε παρατηρήσει περίεργες αντιδράσεις, μερικές φορές εσωστρέφειες και άλλες εκρήξεων οργής αλλά υποθέσαμε ότι αφού εσείς δεν μας λέτε τίποτε, το πρόβλημα θα έχει να κάνει με εμάς στο σπίτι. Μάλλον εσείς έχετε βρει το κουμπί της, που εμείς πιστεύουμε ότι το έχουμε χάσει εδώ και τρεις, τέσσερις εβδομάδες.
Για αυτό μας καλέσατε; Σας παρακαλώ βοηθήστε μας, δεν ξέρουμε πλέον τι να κάνουμε. Και τι δεν έχουμε προσπαθήσει, απόλυτη συνέπεια, μαλώματα και επιπτώσεις, την στείλαμε στο δωμάτιό της, της φτιάξαμε ημερολόγιο οπού να μπορεί να κόλλα τα αυτοκόλλητα που κέρδιζε στις μέρες της καλής συμπεριφοράς. Βγήκαμε συχνότερα βόλτες, κάναμε περισσότερες εκδρομές, πήγαμε σε περισσότερες παιδικές χαρές, διαβάσαμε βιβλία από την δανειστική βιβλιοθήκη, προσπαθήσαμε να τα εφαρμόσουμε, αλλά η κατάσταση με την Βάσω δεν λέει να καλυτερεύσει.
Σας παρακαλώ βοηθήστε μας, είμαστε στο τέλος των δυνάμεών μας”, είπε, είδε στο πρόσωπο της γυναίκας του την απελπισία αλλά και το ότι ήταν σύμφωνη με τα λόγια του και πήρε το χέρι της στο δικό του. Ήθελε να της δώσει και να πάρει κουράγιο.
Φοβόταν ότι η απάντηση της παιδοψυχολόγου θα περιείχε πικρές αλήθειες. Δεν μπορεί, είναι λάθος τους. Λάθος διαπαιδαγώγησης αν ένα καλό, υπάκουο, χαρούμενο κοριτσάκι εδώ και εβδομάδες απορρίπτει την επικοινωνία και την συνεργασία με τους γονείς του. Από μονές τους δεν συμβαίνουν τέτοιες αλλαγές, αλλά πραγματικά δεν μπορούσε να εξηγήσει τον λόγο. Ούτε η δικιά του συμπεριφορά ή εκείνη της γυναίκας του είχαν αλλάξει, ούτε υπήρχαν προβλήματα στο ζευγάρι που να εξηγούσαν ίσως την στροφή της προσωπικότητας του παιδιού. Μήπως ήταν άρρωστη η Βασούλα, μήπως είδε κάτι που δεν έπρεπε;
Ένιωθε αποτυχημένος στην ύπαρξή του. Να μην μπορεί να αναγνωρίσει το πρόβλημα του παιδιού και να δώσει λύση; Να αναγκάζεται να ρώτα μια ξένη σαν την παιδοψυχολόγο γιατί δεν τα βγάζει πέρα με ένα κοριτσάκι τριάμισι χρόνων; Αυτός που έχει αναλάβει εδώ και 2 χρόνια την αντιπροεδρία της εταιρείας, που ανέβασε τα κέρδη τους τελευταίους 6 μήνες 15%, που μείωσε τα σταθερά έξοδα, χωρίς απολύσεις, κατά 17%, που είναι αγαπητός στους συνεργάτες και σεβαστός στους αντιπάλους του, να ζήτα την βοήθεια άλλων; Να παραδέχεται ότι είναι ανήμπορος; Όμως η αγάπη, το ενδιαφέρον και η έγνοια για την κόρη του ήταν δυνατότερα από ανδρικές ψευτουπερηφάνιες. Χρειάζονται ως οικογένεια την συμβουλή. Για το καλό της Βασούλας. Για το καλό των τριών τους. Ότι είναι απαραίτητο να γίνει θα το έκανε ανεξάρτητα το κόστος που θα είχε αυτό στην εικόνα που είχε εκείνος για τον εαυτό του.
ΥΓ. H ιστορία και τα πρόσωπα της αστυνομικής ιστορίας είναι φανταστικά και ουδεμία ομοιότητα έχουν με καταστάσεις και πρόσωπα της πραγματικότητας.