Η παιδοψυχολόγος αναγνώριζε την αγωνία του πατέρα ως γνήσια. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε, όσο ο τρόπος με τον οποίο ζήτησε την βοήθεια. Ένας λόγος παραπάνω να βρούμε τα αίτια της αλλαγής της συμπεριφοράς του παιδιού αναλογίστηκε. Της έκανε εντύπωση που δεν ανέφερε καμία υπόνοια περί σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης. Αναρωτιόταν αν είχε περάσει από το μυαλό του η πιθανότητα ή αν ήταν της άποψης ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνον σε άλλους.
Μια διαδεδομένη συμπεριφορά όπου θεωρείται ότι μόνον άλλοι αρρωσταίνουν από καρκίνο, μόνον άλλοι παθαίνουν εγκεφαλικό, μόνον άλλοι μένουν άστεγοι γιατί έμειναν άνεργοι ή υπέστην οικονομικές δυσχέρειες, μόνον άλλοι χάνουν από αυτοκινητιστικό δυστύχημα ένα αγαπημένο πρόσωπο.
Της φαινόταν πολύ σημαντικό στην προκειμένη περίπτωση όμως να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της κακοποίησης. Το γεγονός και οι επιπτώσεις του και μόνον ήσαν τραγικές. Οι στατιστικές δείχνουν όμως πως τις περισσότερες φορές οι θύτες προέρχονται από τον στενό οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον του ανηλίκου και δεν είναι κάποιοι εντελώς άγνωστοι όπως θα υπέθετε κανείς. Κάτι τέτοιο αυξάνει το ήδη ακατανόμαστο της κατάστασης σε υπέρμετρο βαθμό.
Το 16% των κοριτσιών στην Ελλάδα έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή σεξουαλικά και το 6% των αγοριών έχουν υποστεί παρόμοια βία. Οι μακροχρόνιες επιπλοκές σε άνδρες και γυναίκες που κατά την παιδική ηλικία υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα. Ο κίνδυνος για προβλήματα στην υγεία, στις κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις των θυμάτων, είναι μεγάλος. Ψυχικές παθήσεις, εθισμός στα ναρκωτικά, στο αλκοόλ και συζυγικές διαμάχες περιλαμβάνονται μεταξύ των δυσάρεστων καταστάσεων που βασανίζουν τα θύματα στην ενήλικη τους ζωή. Πολύ λίγες πληροφορίες υπήρχαν για το τι συνέβαινε στα αγόρια που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά, όταν ενηλικιώνονταν. Οι έρευνες για τις μακροχρόνιες επιπλοκές της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών είχαν μέχρι τώρα επικεντρωθεί κυρίως στις γυναίκες.
-“Τότε προτείνω να μου στείλετε την μικρή” είπε στην διευθύντρια. “Θα είναι καλύτερα να την δω μόνη μου, όταν τελειώσω θα σας ξανακαλέσω” πρόσθεσε και αυτήν την φορά απευθυνόταν στους γονείς της Βάσω Τριανταφυλλίδου.
Είχε φέρει μαζί της κούκλες με ανατομικά χαρακτηριστικά των ανθρώπινων σεξουαλικών οργάνων. Αν η μικρή ενδιαφερόταν ιδιαίτερα και έπαιζε σκηνές σεξουαλικών επαφών, πολύ πιθανόν να ήταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση.
Αν αντίθετα χρησιμοποιούσε τις κούκλες με βίαιο τρόπο, μάλλον θα είχε ζήσει κάποια σωματική κακοποίηση χωρίς σεξουαλική υφή.
Κάποτε βάζανε τα παιδιά να ζωγραφίζουν και επεξηγούσαν τα αποτελέσματα με βάση τα χρώματα και τις φόρμες, όμως αυτός ο τρόπος ήταν ξεπερασμένος γιατί ο καθένας θα μπορούσε υποκειμενικά να προσδιορίσει διαφορετικά το αρχικό νόημα των εικόνων ή των προθέσεων των παιδιών.
…
Η διευθύντρια άνοιξε την πόρτα του γραφείου της και την κράτησε προκείμενου να περάσει μέσα η μικρή Τριανταφυλλίδου. Ένα κοριτσάκι με σκούρα πυκνά μαλλιά, μαζεμένα σε δυο κοτσίδες, μια αριστερά και μια δεξιά πάνω από τα αυτιά της. Φορούσε ένα καφέ βελούδινο φορεματάκι, μπεζ καλσόν και μπλε δερμάτινα μποτάκια. Θα ήταν ένα χαριτωμένο κοριτσάκι αν χαμογέλαγε, αλλά εκείνη την στιγμή δεν το έκανε, παρά έσφιγγε στην αγκαλιά της ένα χνουδωτό κουκλάκι σε σχήμα σκύλου. Είναι ο πιστός μου φύλακας θα εξηγούσε αργότερα στην παιδοψυχολόγο όταν θα την ρωτούσε. Η διευθύντρια του νηπιαγωγείου εξήγησε στην Τριανταφυλλίδου ότι είχε να κάνει μια δουλειά και έπρεπε να την περιμένει για λίγο στο γραφείο της. Άμα ήθελε μπορούσε να παίξει όσο θα ήταν εκεί με τις κούκλες, η δεσποινίς θα της έκανε παρέα για να μην είναι μόνη της.
Η Βάσω Τριανταφυλλίδου δεν περίμενε δεύτερη κουβέντα, έτρεξε να κοιτάξει τις γυμνές κούκλες που ήταν αφημένες στην αντίθετη πλευρά του τραπεζιού από όπου καθότανε η ψυχολόγος της αστυνομίας. Ήσαν περίεργες αυτές κούκλες, δεν είχε ξαναδεί τέτοιες ούτε άλλες παρόμοιες στα σπίτια από τις φίλες της. Με τον χνουδωτό σκύλο στο δεξί της χέρι αγκαλιά και χωρίς να παίρνει θέση στην καρέκλα άρχισε να τις περιεργάζεται.
-“Είναι δικές σου;” ρώτησε την ψυχολόγο, “μπορώ να της παίξω;”
-“Δικές μου είναι, μπορείς να παίξεις όμως άμα θέλεις.”
Η μικρή άφησε τον σκύλο της στην καρέκλα δίπλα της.
-“Εσύ θα καθίσεις εδώ” του είπε. “Να είσαι ήσυχος και να μην κάνεις φασαρία. Σσσσς μην μας ακούσει κανείς, θα είναι το μυστικό μας. Σσσσς” επανέλαβε κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με το δείκτη που ακουμπά κάθετα τα κλειστά χείλη.
Πήρε τις κούκλες στα χέρια της. Τις κράτησε πρόσωπο με πρόσωπο και τις μετακίνησε λες και χορεύαν.
“Αχ, δεν γίνεται έτσι” είπε. Μετακίνησε την κούκλα με τέτοιο τρόπο σε σχέση προς τον κούκλο ώστε το πρόσωπό της να βρίσκεται στο ύψος του όργανού του και άρχισε να την φέρει μια κοντά μια μακριά από τον κούκλο.
“Για δες,” είπε στον σκύλο της, “άμα είσαι κάλο και ήσυχο σκυλάκι μπορείς και εσύ σε λίγο να πάρεις λίγο από το ζαχαρωτό, σου αρέσει δεν σου αρέσει το ζαχαρωτό μου; Για δες μεγάλωσε.”
Μια αδιανόητη αίσθηση αηδίας έπιασε την ψυχολόγο και κράτησε με το χέρι σφιχτό κλειστό το στόμα της στην προσπάθεια να σταματήσει την τάση εμετού που της ήρθε παρακολουθώντας την σκηνή του παιχνιδιού. Ένιωσε το δέρμα στα μπράτσα της κάτω από το πουλόβερ να ανατριχιάζει και ένα ξαφνικό ψύχος στο στέρνο της. Πήρε μια γερή γουλιά νερό από το ποτήρι της και ρώτησε την μικρή…
-“Δεν το ξέρω το παιχνίδι που παίζεις, που το έχεις μάθει;”
-“Δεν μπορώ να σου πω, είναι μυστικό.”
-“Αχ κρίμα… στον σκύλο το έχεις πει;”
-“Ναι, ο σκύλος είναι ο πιστός μου φύλακας, δεν έχω μυστικά, του τα λέω όλα.”
-“Αγαπάς τα σκυλάκια;”
-“Ναι, θα ήθελα να έχω ένα, αλλά η μαμά δεν αφήνει.”
-“Πως τον λένε τον σκύλο σου;” ρώτησε και έδειξε τον χνουδωτό κούκλο στο σχήμα σκύλου.
-“Έκτορα.”
-“Ωραίο όνομα, ωραίο αλλά και σπάνιο, πως και το διάλεξες;”
-“Έκτορας λέγεται ο σκύλος του Γαβρίλη που πάω και παίζω. Άαααααα” είπε η Βάσω Τριανταφυλλίδου και ακούμπησε με το δεξί της χέρι το στόμα της. “Αυτό ήταν μυστικό και δεν έπρεπε να σας το πω.”
ΥΓ. H ιστορία και τα πρόσωπα της αστυνομικής ιστορίας είναι φανταστικά και ουδεμία ομοιότητα έχουν με καταστάσεις και πρόσωπα της πραγματικότητας.