Πλησιάζουν γιορτές. Εχθές ανοίξαμε την πρώτη πορτούλα του Adventskalender. Στο νηπιαγωγείο δώσαμε μια κάλτσα για να γεμίσει με λιχουδιές ο Άγιος Νικόλαος στις 6 του μηνός. Στο σπίτι έβγαλα τα χριστουγεννιάτικα. Άναψα κεράκια, χρωματιστά φωτάκια. Στόλισα μικρούς αγγέλους, αστέρια, κομήτες, φεγγάρια, μικρούς Αγιοβασίλιδες. Αύριο θα τα δεις και θα χαρείς. 
Και εγώ; Γιατί εμένα δεν με γεμίζουν; Γιατί μου δίνουν την αίσθηση ότι προσποιούμαι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα; Πως προσπαθώ κάποιον να ξεγελάσω μια εορταστική διάθεση. Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι αξίζω να χαίρομαι τις γιορτές; Όχι ειδικά και μόνον αυτές των Χριστουγέννων. Γιατί ότι κάνω πρέπει να έχει νόημα, μόνον όταν το κάνω για άλλους; Γιατί δεν μπορώ να αποδεχτώ και να αγαπήσω τον εαυτό μου;
Τι στο καλό, τόσα μπόρεσα και έμαθα μέχρι τώρα στην ζωή μου, γιατί δυσκολεύομαι σε αυτό τόσο πολύ;
Χριστούγεννα