Τι ωραία να συναντάς τυχαία γνωστούς μετά από καιρό;
Τι ωραίο ταξίδι στον χρόνο κάνεις τότε;
Πόσο καλό κάνει στην ψυχή σου να ξέρεις πως τώρα που σε βλέπουν σε βλέπουνε στα καλύτερά σου;
Όχι ιδιαίτερα από θέμα οικονομικής και κοινωνικής θέσης, αλλά από ζωτικότητα, ενέργεια και διάθεση.
Σίγουρα όλοι μεγαλώνουμε. Σίγουρα τα χρόνια δεν κρύβονται, όμως δεν περνούν τα χρόνια μόνον για σένα, και οι άλλοι με το ίδιο «θεριό» παλεύουν, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν, γιατί άραγε χρειάστηκες τόσο καιρό μέχρι να το συνειδητοποιήσεις;
Τι ωραία να συναντάς μπροστά σου το παρελθόν σου;
Τι ωραία να μην σε λυπεί. Δεν ήταν όλα καλύτερα όταν ήσουνα νεότερη, απλά μπορούσες να είσαι πιο ανέμελη…
Τι ωραία να είσαι τώρα παρόλα αυτά ανέμελη;
Δεν έχει πιο μεγάλη αξία άμα την ανεμελιά την έχεις κερδίσει και δεν σου έχει απλά χαρισθεί;
Πώς λέγανε οι Ρωμαίοι ave Cesare, i morituri ti salutano;
Εδώ θα παραφράσω λέγοντας
Γειά σου όμορφη και ηλιόλουστη μέρα, μια ζωντανή και χαρούμενη ViSta σε χαιρετά…