Στο προηγουμενο post εγραψε η terrangirl
Μπορεί να έχεις ευθύνη και να δίνεις το παράδειγμα, αλλά πάνω απ’ όλα είσαι άνθρωπος και έχεις και συναισθήματα, που καμιά φορά είναι δύσκολο να συγκρατήσεις. Το να είσαι ανθρώπινη όμως και να αναγνωρίζεις τα λάθη σου είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο όλων των παραδειγμάτων για ένα παιδί….
Oταν ειμασταν παιδια και ο πατερας μου συνειδητοποιουσε οτι ειχε υπερβαλει στις αντιδρασεις του, μας καλουσε πριν πεσουμε για υπνο να παμε σε εκεινον, μας ελεγε οτι μας αγαπουσε πανω απο ολα τα αλλα στην ζωη του, και μας ζητουσε να του δωσουμε εμεις ενα φιλακι για να ξαναγινουν ολα καλα.
Για εκεινον ηταν φανερη η κινηση του, ως ενδειξη της αναγνωρισης του λαθους του. Στα ματια μας ομως ηταν, χωρις να μπορουσαμε να εξηγησουμε τους λογους, αλλιως.
Τωρα προσπαθω να βρω τις λεξεις, και τις χρησιμοποιω προκειμενου να αποφυγω να πεσω στο ιδιο λαθος…
1. Αφου εκεινος υπερβαλε επρεπε εκεινος να ερχοτανε σε εμας και να μην μας καλεσει σε εκεινον.
2. Το φιλι που του διναμε εμεις, δεν ξεδιαλυνε την κατασταση που δημιουργησε εκεινος
3. Δεν αναγνωριζοτανε το λαθος του, απλα δειναμε εμεις με το φιλι τοπο στην οργη.
4. Και εμμεσα νομιζαμε οτι ηταν δικο μας το λαθος, αμα τον ειχαμε φιλησει νωριτερα δεν θα υπηρχε αρχικα το προβλημα.
5. Ασε που μαθαμε οτι οποιος αγαπα, ή τουλαχιστον με τα λογια, μπορει να παιζει με τα συναισθηματα σου, αρκει απο καιρο εις καιρο να σου λεει το σ’αγαπω.
6. Το φιλι δεν αλλαζε τιποτε στην αρχικη η στην μετεπειτα συμπεριφορα του.
7. Δεν μαθαμε πως να λυνουμε τις διαφορες μας με τα λογια.
Με ολα αυτα δεν θελω να πω, οτι οτι εκανε ηταν λαθος, αλλα η συγκεκριμμενη συμπεριφορα μας εδωσε ενα ασχημο παραδειγμα για την ζωη μας.
Κριμα μπαμπα, γιατι ειμαι σιγουρη οτι δεν σου περασε ποτε απο το μυαλο τι κακο μας εκανες εκεινη την στιγμη…