κίτρινα φύλλα στο δρομάκι
ποδήλατο με κράνος το παιδάκι
σκύλοι, jogger πυκνά αραιά
Λίμνη, δέντρα, αραιή συννεφιά
για δες το φεγγάρι μια χαψιά
Μυρωδιά πρασινάδας αναπνέεις χαρούμενα εσύ,
που σφόδρα και παράφορα την θάλασσα έχεις ερωτευτεί
Αντίφαση; Οξύμωρων; Μα γιατί
θα πρέπει σε όλα μια τάξη να επικρατεί;
Γιατί όλα με βάση την λογική να εξηγούνται;
Και όσα δεν στηρίζονται να αναιρούνται;
Έτσι δεν είναι η ζωή;
Ένα κουβάρι μπλεγμένο
χωρίς άκρη ούτε αρχή
Χωρίς λόγο δοσμένο στον καθένα
με δυσκολίες και εμπόδια σκορπισμένα
Και όταν μια στιγμή εκεί ξάφνου
μια φεγγαροαχτίδα το πρόσωπό σου φωτίσει
δεν έχεις παρά να παραδεχθείς
πώς αυτό το νήμα το δικό σου
το πιο όμορφο φαντάζει στο μυαλό σου :-)