Σε πήρα τηλέφωνο. Δεν μου απάντησες “πάρε ένα ποτήρι και ένα κομμάτι χαρτί”. Δεν με ρώτησες “ξέρεις τι ώρα είναι”; Δεν μου είπες “μην υπερβάλεις, και τι έγινε”; Ήρθες και έκανες αυτό που έπρεπε. Δεν την τραυμάτισες. Δεν την εξολόθρευσες, την άφησες προσεκτικά έξω από το παράθυρο.
Χίλια ευχαριστώ, υπάρχουν λίγα πράγματα που σιχαίνομαι. Που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω.
Χίλια ευχαριστώ.
Μόλις με έσωσες από μια τεράαααααστια αράχνη…