Δεν το περιμενα ποτε στη ζωή μου οτι θα υπηρχε μια κατηγορια ανθρωπων που θα με εβγαζε τοσο απο τα ρουχα μου μεχρι… ναι μεχρι που εγινα μαμα.
Το απλο γεγογος (το οποιο για μενα δεν ειναι καθολου απλο, βεβαιως βεβαιως) οτι γεννηθηκε το παιδι μου, δεν αρκει για να ερθει κανεις σε επαφη με αυτους τους ανθρωπους. Θα πρεπει το μικρο ζαρωμενο κατι που το λες Οδυσσεα, Κέβιν, Λέων, Νικλας ή οπως αλλιώς τελος πάντων, να το βαλεις στο παιδικο καροτσακι, να το σκεπάσεις λες και ειναι ψητό και το στέλνεις πακέτο στην Αλάσκα, και να βγεις βόλτα.
Δε χρειαζεται να πας μακρια, και μια βολτα γυρω απο το τετραγωνο αρκει, και θα τις βρεις…
Τις υπερμαμάδες.
Τις ξεχωριζεις απο το γεγονος ότι το παιδί τους εχει το υψηλότερα στιβασμενο πάπλωμα.
Θα κουβαλάνε το μισό σπιτικό τους μαζί, απο κρεμα προσωπου για την προστασια απο το κρυο, ταπερακι με μπισκοτακια (ξεχασα αν ειναι μωρα δεν τρωνε ακομα μπισκοτακια, αλλα στα μωρα θα προσφερθει το μπισκοτακι, πως θα μαθει το παιδί για αργότερα;) μεχρι και δυο αλλαξιες για καθε ενδεχόμενο.
Προχωρανε δυο-δυο ή και με αλλες μαμάδες, που σπρωχνουν με την σειρά τους και εκεινες καροτσακι και συζητανε πως κανεις εκτως απο εκεινες δε ξερει πως διαπεδαγωγουνται τα παιδια.
Θα πουνε ισως για το κλαμα με συστημα, προκειμενου να μαθουν στα παιδια τους να πεφτουν μονα τους για υπνο, και να μην χρειαζονται νανουρισματα, για τις προσπαθειες τους να μην χρησιμοποιησουν πανες, παρα να διαβαζουν την επιθυμια στο πρόσωπο και στις αντιδράσεις των μωρών τους, γιατι ειναι πλεον επιστημονικα αποδεδιγμένο οτι απο μωρα μπορεις να μαθεις στα παιδια σου να καθονται στο γιογιό.
Για το οτι δε δινουν στα παιδια τους πιπιλα, γιατι χαλαει τη φορμα των ουλων.
Για το οτι δινουν στα παιδια τους μονον ομοιοπαθητικά φαρμακα, και οτι ολοι οι αλλοι ειναι ανευθηνοι…
Και μεγαλωνουν τα μωρα, και δε βγαινεις με το καροτσακι παρα πας στην παιδική γυμναστική, και τα πρόσωπα ειναι διαφορετικά αλλα τις υπερμαμάδες ουτε και εκει δε μπορεις να τις αποφυγεις.
“Μα πως ειναι δυνατον να μεγαλωνουν παιδια, αν δε τολμουνε να πουν ως γονεις το ενα, ή το αλλο… “
“Παντα αναρωτιώμουνα τι μαθαινουν σε παιδικες σχολές μουσικής, πολυ με ενδιαφερει το θέμα”
“Τα πολλα πολλά χαιρετισματα δεν χρειαζονται, ελα, πες αντιο και φυγε, οχι θα περιμενεις εδω στην εξέδρα για να βλέπεις το παιδί σου όσο κανει γυμναστική… Πως θα τα κανεις να εχουν αυτοπεποιθηση;”
Συγνωμη, εεεε, να με συμπαθάτε, αλλά μιλάμε για παιδάκια 3 με 4 χρονών, που ερχονται για πρωτη δευτερη φορά στην ώρα της γυμναστικής, δε ξερουν το χωρο, δε γνωριζουν κανενα εκει καλά, και τελος πάντων δεν ειναι ολα τα παιδιά τα ίδια.
Και πανε τα παιδια τους στη γυμναστική, για πρωτη φορα, και φευγουν, για καφε, και ερχονται 1 λεπτο πριν τελειωσει η ωρα, και τι ξερουν απο αυτα που κανανε τα παιδια στη γυμναστική; Τιποτε. Γιατι να ξερουν και τι μαθαινουν τα παιδια στις παιδικες σχολές μουσικής; Αφου ουτε εκει δε θα μεινουν, προκειμενου να αναπτυξουν την αυτοπεποιθηση των παιδιων τους, οτι τα καταφερνουν χωρις τη μαμά τους…
Ασε που συχνα δεν ειναι θεμα ελλειψης τολμης των γονιων, απλα μερικοι γονεις δε προλαβαινουν να μιλησουν, αφου εσεις μιλάτε όχι μονον για τα παιδιά σας, παρα για την ομαδα ολόκληρη (παρολο που κανεις δες σας το ζητησε) και γενικα με την σιγουρια οτι μιλατε στο ονομα την εξυπναδας, και οτι ολοι εμεις οι ληποι, αγρον ηγοραζον…
Αχ…, στη γυμναστική ειμασταν εχθες. Η χθεσινη μερα δεν ηταν ιδιαιτερα καλη, αλλα αυτες οι υπερμαμάδες μου δωσανε την τελική βολή.
Καληνυχτα.