Η ανυπομονησία του ταξιδιού, οι δύο βαλίτσες που έγιναν τρεις στην επιστροφή, η έκπληξη όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου στο Πανεπιστήμιο, η βραδιά στο Λονδίνο που δεν πέρασα γιατί προτίμησα να δοκιμάσω Guiness στο πρώτο cheese and wine.
Όταν κάνει πολύ κρύο θυμάμαι τις βόλτες στην παραλία του Brighton με -2, κόκκαλα να πονάνε και χιόνι να πέφτει στη θάλλασα.
Όταν κάνει ζέστη θυμάμαι ηλιοθεραπεία στο the Level και μάχη με παγωτό βανίλια του κιλού (από το φτηνό του Sainbury’s).
Αυτό το Γενάρη κλείνω εφτά χρόνια από το πρώτο ερασμιακό μου ταξίδι. Οι αναμνήσεις πια έχουν ξεθωριάσει και μην κάνεις καν τον κόπο να με ρωτήσεις τα ονόματα των τριάντα και νοματέων στις φωτογραφίες του άλμπουμ. Αλλά που και που, έτσι στα ξαφνικά, βλέπω κάτι, ακούω μια φωνή, μια μελωδία, μυρίζω τα φαγητά και ξαφνικά είμαι πάλι στο τρίτο έτος και ξεκινάω για το ταξίδι προς το Ελληνικό…