Σε λίγες μέρες είναι το παιχνίδι μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και φοβάμαι. Φοβάμαι πως θα γίνουμε [οι Έλληνες] ρεζίλι. Και δεν εννοώ το να παίξουμε [ποδόσφαιρο] και να μη μπορέσουμε να παίξουμε καλά. Φοβάμαι τους “φίλαθλους” και τη συμπεριφορά τους απέναντι στον αθλητικό [και πρέπει να τονιστεί αυτό] αντίπαλο της ομάδας τους. Εδώ όταν παίζει Ολυμπιακός με Παναθηναϊκό χτυπιούνται και βρίζονται αισχρά, που το μόνον που τους χωρίζει είναι η ομάδα…Βλέπω στο internet την ταινία των Monty Python και σκάω στα γέλια. Διαβάζω τα σχόλια και με πιάνει για άλλη μια φορά η ψυχή μου. Μακάρι να φοβάμαι χωρίς λόγο. Το κακό είναι πως οι “φίλαθλοι” όλων των κρατών σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις βρίσκουν ευκαιρία και ξεσαλώνονται. Αν λοιπόν μέσα στο αντιγερμανικό κλίμα που κυριαρχεί στην Ελλάδα τις εποχές μας, κάποιος από τις δυο πλευρές υπερβάλει, χάθηκε το “παιχνίδι” [και δεν εννοώ το ποδόσφαιρο εδώ]. Μακάρι να μπορούν να συγκρατηθούν και οι Έλληνες, αλλά και οι Γερμανοί και να είναι ένα ειρηνικό [αν μη τι άλλο] παιχνίδι. Τότε θα νοιώθω σαν νικητής ανεξάρτητα από το αθλητικό αποτέλεσμα.