Κωλυσιεργία: Συστηματική και σκόπιμη παρεμβολή κωλυμάτων, εμποδίων στην εκτέλεση ενός έργου, στη διεκπεραίωση μιας υπόθεσης ή στην εξέλιξη μιας διαδικασίας
I love deadlines. Especially the whooshing sound they make as they pass by. – Douglas Adams
Όταν κανείς ξέρει από δουλειά, εννοώ αυτή τη δουλειά που την κάνεις με μεγάλη προσοχή, έχει μεγάλο και ευρές περιεχόμενο και δεν ολοκληρώνεται σύντομα, ξέρει και από κωλυσιεργία. Δεν μιλώ για την περίπτωση που κανείς είναι χρόνια οκνηρός και δεν καταφέρνει από την αναβλητικότητά του να τελειώσει ποτέ τίποτε. Όχι, εννοώ πως όποιος δουλεύει πολύ, όποιος τα δίνει όλα στη δουλειά του, κουράζεται, πιέζεται, επιτυγχάνει ή αποτυγχάνει να ολοκληρώσει το πρόγραμμα δράσης που καλείται να πραγματοποιήσει , βρίσκεται συχνά πυκνά και στο σημείο όπου δεν έχει διάθεση να κάνει τίποτε από αυτά που λέει το πρόγραμμα.
Γιατί; Για διαφόρους λόγους. Είτε γιατί είναι κουρασμένος και χρειάζεται πρώτα ένα διάλειμμα πριν συνεχίσει. Είτε γιατί συνηθισμένος στην πολλή δουλειά και στον μεγάλο αριθμό των ενασχολήσεων και στην ποικιλία θεμάτων που συνεπάγεται, καλούμενος να καλύψει ένα σημαντικό θέμα θεωρεί πως δε χρειάζεται να ασχοληθεί και τόοοοοοοσο πολύ, με την ιδέα πως ο χρόνος αρκεί, ακόμα και όταν καθυστερεί κανείς.
Είτε γιατί απλά δεν τον ενδιαφέρει το περιεχόμενο, είτε γιατί δεν πιστεύει πως η εργασία αυτή έχει μακροπρόθεσμο όφελος, είτε, είτε, είτε.
Όπως και να έχει, όποιο αίτιο και αν τώρα δικαιολογεί την κωλυσιεργία της στιγμής, παραθέτω εδώ μερικές λύσεις για όσους αναρωτιούνται πως μπορεί κανείς να βγάλει ένα όφελος από το γεγονός, όταν αυτό παρουσιάζεται περιοδικά στην συμπεριφορά μας: