Για όλες αυτές τις φορές που σου φέρθηκα σκληρά… Που σε κατηγόρησα χωρίς να φταις για πράγματα που άλλοι λάθος κάνουν. Γιατί δεν είχα το θάρρος να τα πω σε εκείνους, και στα φόρτωσα με την ελπίδα ό,τι θα βρεις τον κατάλληλο τρόπο να τα μεταφέρεις εσύ. Κάπως, κάποτε, με δικιά σου πλέον ευθύνη. Αφήνοντάς σε από δειλία μόνη με εκείνους, τα λεχθέντα, και τις αντιδράσεις τους. Για όλες αυτές τις φορές που σε χρησιμοποίησα ως αλεξικέραυνο… Για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν έδειξα κατανόηση για την δικιά σου, την διαφορετική, οπτική γωνία. Για όλες τις φορές που σου είπα, “ας μου φέρεσαι αλλιώτικα, για να μην αναγκάζομαι να αντιδρώ”. Για όλη την αιωνιότητα που θα μου λείψεις αν και όταν λείψεις.
Για όλα αυτά….και χιλιάδες άλλα που δυστυχώς δε θα καταφέρω σε αυτήν την ζωή να κάνω σωστά…