Μολις κλεισαμε το iChat…
Γραφαμε για 25 λεπτα,
Που ημασταν;
Ο καθενας στο κοσμο του;
Συναντηθηκαμε καθολου;
Εστω και νοερα;
Γιατι ειμαι τοσο πεσμενη;
Ειναι οι διακοπες στο σπιτι;
Ειναι το κρυο;
Ειναι ο χιονιας;
Ο παγετος
Ο χειμωνας;
Το σκοταδι ακομα και την ημερα;
Το μυαλο μου;
Ολη την ημερα κανουμε πραγματα, χαρουμενα πραγματα, συναντουμε φιλους, προγραμματιζουμε το σαββατοκυριακο, την καθημερινοτητα… Νοιωθω την αγαπη των αλλων. Για τον Οδυσσεα και για μενα, το ενδιαφερον και ομως υπαρχουν στιγμες χωρις εμφανη λογο που αναρωτιεμαι τι σημασια εχουν ολα αυτα. Γιατι δεν μου αρκουν, γιατι δε με κανουν μονιμα να νοιωθω καλα.
Ειναι η ελλειψη του ηλιου, του φωτος τον χειμωνα, ή οι μερες πριν την Πρωτοχρονια; Η εποχη που κανείς συνηθως αναλυει την χρονια που περασε.
Ηταν μια σημαντικη χρονια για εμας. Για εμενα προσωπικα. Γνωρισα τον J. τον Μαρτη, τον Μαη αγορασα το PowerBook, τον Ιουνιο το Seat Ibiza, τον Ιουλιο το Fiat Punto (με χτυπησαν σε παρκαρισμενη κατασταση), τον Αυγουστο αρχισα να γραφω στο blog και ξαναρχισα το μπασκετ, τελη Σεπτεμβριου πηγαμε διακοπες, τον Οκτωβρη χωρισα, τον Νοεμβρη ειπα ξανα το “σ΄αγαπω”, τον Δεκεμβρη εγραψα μια αστυνομικη ιστορια…
Ηταν μια σημαντικη χρονια για εμας, μια καλη χρονια. Τι πρεπει να συμβει τελικα για να παρω τα απανω μου; Να δω μπροστα μου;
Μια λαμπα 1000 Watt;
Δυο λαμπες των 1000 Watt;
Μονιμα αναμενες και καθολη την διαρκεια της νυχτας;
Πρεπει να πει καποιος “Και εγένετω φως”;
Μπορω να ειμαι εγω αυτη;
Και εγένετω φως!!!!!!