-Καλησπέρα κα Σαρρή, συγνώμη για την ενόχληση, είμαι η επιθεωρητής Ρίζου. Ποια σχέση συγγένειας έχετε με την Ελένη Σαρρή;…Καταλαβαίνω, η Ελένη είναι η κόρη σας. Γνώριζε ο Γιάννης Κωστόπουλος την κόρη σας; Από παιδιά. Ήτανε φίλοι; Κόπηκε όμως η επαφή, όταν ο Γιάννης πήγε στην Ελβετία… Οκ, σας ευχαριστώ. Ξέρετε αν ξανά συναντηθήκανε πρόσφατα; Πριν ένα μήνα τυχαίως… Αααα, εντάξει, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την βοήθειά σας. Καλή σας νύχτα.
…
-Kαλησπέρα κα Ρίζου, χαίρομαι που μπορέσατε να έρθετε. Το πτώμα του πάρκου με απασχόλησε ολόκληρη τη χθεσινή νύχτα και τη σημερινή ημέρα. Ανέπτυξα αρκετές θεωρίες, όλες έπρεπε να τις απορρίψω, όμως τελικά βρήκα τι προκάλεσε την πληγή του πτώματος του πάρκου.
-Του Γιάννη Κωστόπουλου εννοείτε, τον διόρθωσε γιατί δεν της άρεσε να αναιρείται η υπόσταση ενός ανθρώπου επειδή είναι νεκρός και να μιλάνε για αυτόν, σαν να είναι απλά και μόνον ένα πτώμα, ένα άψυχο σώμα, ένα πράγμα.
-Λοιπόν κατά τη γνώμη μου, το γλυκό που έφαγε ο Γιάννης Κωστόπουλος περιείχε κάτι, το οποίο με τους σπασμούς του στομαχιού κατά τη διαδικασία της χώνεψης ενεργοποιήθηκε και του πλήγωσε με κάθε σπασμό και λίγο περισσότερο, σε μικρό βαθμό αλλά σε πολλά σημεία ταυτόχρονα από μέσα προς τα έξω τα εντόσθια.
Ο οργανισμός δεν μπορεί να αντέξει τόσες πολλές ταυτόχρονες πληγές.
Στην περίπτωση μιας πληγής που αιμορραγεί, ο οργανισμός αυτόματα χαμηλώνει την πίεση προκειμένου να εμποδίσει να χαθεί πολύ αίμα. Όταν πέσει η πίεση σε μεγάλο βαθμό, ο οργανισμός προσπαθεί να την ξανανεβάσει έτσι ώστε να φτάσει το αίμα στα απολύτως ζωτικά όργανα, καρδιά και εγκέφαλο. Άμα όμως η αιμορραγία συνεχίζεται ή είναι πολύ έντονη και το σώμα δεν καταφέρνει να ανεβάσει την πίεση, ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο. Ο Γιάννης Κωστόπουλος μπορεί όμως να έχασε τις αισθήσεις του νωρίτερα από τον αβάσταχτο πόνο. Υπολογίζω 5 το πολύ 10 λεπτά αργότερα πέθανε από την αιμορραγία.
Έλεγξα τα συστατικά της τούρτας που βρέθηκε στο σπίτι, αλλά δεν έχει ακριβώς την ίδια αναλογία με τα υπόλοιπα που βρήκαμε στο έντερο του πτ… συγνώμη του Κωστόπουλου.
Ανέλυσα τα πληγωμένα τοιχώματα των εντόσθιων και για δεύτερη φορά τα υπόλοιπα της τροφής του. Εt voilà, βρήκα μικροσκοπικούς κόκκους γυαλιού. Αρκετά μικροί ώστε να χωρέσουν μέσα στην μάζα του πικραμυγδάλου, παράλληλα όμως σε τέτοιο μέγεθος, ώστε να έχουν την μοιραία καταστροφική επίδραση.
“Άλλο ένα κομμάτι τάγκραμ στη θέση” του σκέφτηκε η Ρίζου.
“Αν ήθελε να αυτοκτονήσει, δε θα χρειαζότανε να το κάνει τόσο επώδυνα, αρκούσε ένα κοφτερό μαχαίρι ή ένα σκοινί.
Το γλυκό λοιπόν τον σκότωσε, αλλά ποιος πρόσθεσε την υαλομάζα; Και για ποιό λόγο; Ίσως κάποιος που δε συμφωνούσε με την κριτική στα άρθρα του; Και ήταν σύμπτωση που η κόρη της καθαρίστριας, της δεύτερης του μητέρας, είχε λάβει βραβείο για μια τούρτα, που παρόμοια βρέθηκε στο ψυγείο του;”