Η τεχνική ομάδα της αστυνομίας έκανε τα περισσότερα ευρήματα στο δωμάτιο με την βιβλιοθήκη. Αρχειοθετημένα με μεγάλη τάξη σε φακέλους βρήκανε τις ενημερώσεις διαφόρων τραπεζιτικών λογαριασμών, πληροφορίες για την αξία μετοχών, συμβόλαια ασφάλειας ζωής, το συμβόλαιο αγοράς του διαμερίσματος και ένα εκμίσθωσης επαγγελματικού χώρου.
Η επιθεωρητής Ρίζου διάβασε το συμφωνημένο μηνιαίο ενοίκιο και συμπέρανε από το ποσό των 3000 Ευρώ, ότι θα πρέπει να ήταν ή μεγάλο ή σε ακριβή τοποθεσία. Σε μια επιπρόσθετη σελίδα αναφερόταν η αγορά εξοπλισμού έναντι 25.000 Ευρώ. Διαβάζοντας την λίστα των αντικειμένων που καλύπτονταν με αυτό το ποσό έπρεπε να υποθέσει ό,τι επρόκειτο για ένα ζαχαροπλαστείο.
Ένας από τους λογαριασμούς της τραπέζης ήταν αυτός για τα τρέχοντα έσοδα και έξοδα. Εκεί φαινόντουσαν κινήσεις με βάση τις οποίες είχε τακτικά έσοδα από διαφόρους εκδοτικούς οίκους. Στο λογαριασμό μιας “Κλειώ Σαρρή” και με την επεξήγηση “καθαριότητα” στέλνονταν μηνιαία 150 Ευρώ. Τα υπόλοιπα ήταν λογαριασμοί ρεύματος, τηλεφώνου, συνδρομές σε περιοδικά, βιβλία αγορασμένα online, βενζίνες, τρόφιμα, πληρωμές με τη πιστωτική κάρτα, για ρούχα, παπούτσια, αεροπορικά εισιτήρια, έπιπλα, και λοιπά.
Η Ρίζου έψαξε στον τηλεφωνικό κατάλογο το νούμερο του πρώτου εκδοτικού οίκου της λίστας, πήρε με το κινητό της, ζήτησε να την συνδέσουνε με το τμήμα προσωπικού και ρώτησε το λόγο των πληρωμών προς τον Γιάννη Κωστόπουλο. Η υπάλληλος του εκδοτικού οίκου, λες από υπερβολικό ζήλο, λες από κακοκεφιά, αρνήθηκε να της δώσει τις πληροφορίες τηλεφωνικώς.
-Και πως είμαι σίγουρη ότι μιλώ με την αστυνομία; της είπε. Οποιοσδήποτε μπορεί να με πάρει τηλέφωνο και να το ισχυριστεί. Είναι καθήκον μου να προστατεύσω τον οίκο και τον κύριο Κωστόπουλο ως συνεργάτη μας από κακοήθεις. Ελάτε αυτοπροσώπως και θα σας δώσω τις πληροφορίες που θέλετε αφού μου δείξετε την ταυτότητα, στην οποία φαίνεται ο βαθμός και η θέση σας. Η διεύθυνσή μας βρίσκεται στον τηλεφωνικό κατάλογo. Tώρα να με συγχωρείτε, έχω πολλή δουλειά να διεκπεραιώσω, είπε και της έκλεισε το τηλέφωνο.
“Πρόσωπο με πρόσωπο με θες; Θα με έχεις” σκέφτηκε η Ρίζου εκνευρισμένη για το άδικο χάσιμο χρόνου.
Σημείωσε τις διευθύνσεις του εκδοτικού οίκου και της Κλειώ Σαρρής.
Κοίταξε το ρολόι της. Ο χρόνος έφτανε για μια ακόμα επίσκεψη πριν πάει να πάρει την κόρη της από το σχολείο.
Το κτίριο της Θουκυδίδου 71 ήταν μια πολυκατοικία της δεκαετίας του 70, εκτός μόδας, με πιλοτή. Δε ταίριαζε στις μονοκατοικίες αριστερά και δεξιά στο τετράγωνο. Με μεταλλικά κάγκελα στα μπαλκόνια, η επένδυση μαρμάρου στους εξωτερικούς τοίχους σε μερικά σημεία ραϊσμένη, σε άλλα έλειπε αλλά γενικά ευρύχωρο και τουλάχιστον όχι υπερβολικά ψηλό με συνολικά 3 ορόφους.
Η Ρίζου έπρεπε να χτυπήσει το κουδούνι με το όνομα Σαρρή 2 φορές πριν μια γυναικεία φωνή περασμένης ηλικίας την ρωτήσει τι θέλει. Αντί για απάντηση, ανέφερε τον βαθμό της και ζήτησε να της ανοίξουν.
Η Κλειώ Σαρρή πάτησε το κουμπί του θυροτηλέφωνου και στην συνέχεια άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματός της.
Από τότε που τα μάτια της χειροτερεύσανε και ο γιατρός την συμβούλεψε να μην τα πολύ κουράζει, έβλεπε τις αγαπημένες της αστυνομικές ιστορίες πλέον στην τηλεόραση. Της έκαναν παρέα και της άρεσαν πολύ. Ιδιαίτερα αυτές με γυναίκες επιθεωρητές. Εκείνη τις αποκαλούσε στα αστεία επιθεωρήτριες και να που μόλις μίλησε με μια αληθινή επιθεωρητή. Θα το έλεγε στις φίλες της και δε θα την πίστευαν. Χαιρότανε ήδη σαν μωρό παιδί και μόνον με την ιδέα.
-Εδώ κόρη μου, εδώ φώναξε στο διάδρομο όπως μπαίνεις αριστερά…