“Πως γράφεται αλήθεια σωστά;” αναρωτήθηκε γράφοντας την λέξη. Η ιδέα να κοιτάξει στο λεξικό ήρθε τόσο αυτόματα όπως και έφυγε. Είχαν περάσει πια οι εποχές που κανείς πρώτα κοιτά στο βιβλίο και μετά γράφει. Στους καιρούς που ζούμε, προσπαθεί κανείς απλά μια πιθανή “γραφή” και όσο ο κειμενογράφος δεν τη δείξει κόκκινη δεν τίθεται θέμα, πάμε στην επόμενη. Στα επόμενα. Ποιος άλλωστε ασχολείται πλέον με τις λέξεις αυτές καθαυτές. Νόημα να βγαίνει, πλάκα να κάνουμε, βρισιές να πετάξουμε, την αγανάκτησή μας να διαδηλώσουμε (όμικρον ή ωμέγα;) και όλα επιτρέπονται. Ακόμα και λέξεις χωρίς φωνήεντα, βλέπε γμτ… Τι και αν ξένες γλώσσες με πολλά σύμφωνα τις χλευάζουμε ως βάρβαρες, τι και αν γελάμε τους Γερμανούς (και οι Γερμανοί με την σειρά τους τους Ολλανδούς) για τα πολλά γκ, χ και ςςς; Αυτοί είναι ξένοι και άχαροι, εμείς είμαστε Έλληνες και μάγκες. Όχι μόνον καλύτεροι από όλους τους άλλους αλλά και στη δύσκολη θέση να μην μας καταλαβαίνουν και να μας φθονούν. Εμάς που είμαστε τόσο έξυπνοι και ανοιχτόμυαλοι. Τόσο καθαροί και ευγενικοί, τόσο τίμιοι και εργατικοί, ενώ οι άλλοι είναι μόνον υπερόπτες, κλέφτες ή σκέφτονται μόνον τον εαυτό του και είναι τόσο, τόσο… Όμως γιατί έγραψε αυτό το αρχικό gimme a break? Τι σήμαινε; Το άκουσε κάπου, το πέταξε αυθόρμητα ως αντίδραση για κάτι άλλο; Θυμήθηκε τίποτα; Τι εννοούσε με αυτές τις τρεις λέξεις; Αρχικά φυσικά τέσσερις, αλλά και αν άλλοι αφαιρούν φωνήεντα να μη μπορεί να συντομεύσει 4 λέξεις σε 3; Ποιος άραγε είχε το δικαίωμα να βάλει κανόνες στο τι γράφει ή δε γράφει; Κανείς. Κανένας, ουδείς, με τπτ που λένε… Χμμμ αρχίζει να ενεργεί και στα γραφτά του το μικρόβιο που φαίνεται να έχει κολλήσει όλους τους άλλους. Υπήρχε αντίδοτο; Έπρεπε οπωσδήποτε να ψάξει στο ίντερνετ. Δεν μπορεί κάτι θα έβρισκε. Αντιπερισπασμό αν μη τι άλλο.
Μιλώντας για αντιπερισπασμό και ίντερνετ, τι ήταν αυτά τα video που είδε τελευταία στο YouTube; Κρίνοντας από τον τίτλο θα έπρεπε το περιεχόμενό τους να ήταν οικείο, αντίθετα αναρωτιόταν γιατί θυμόταν τον τίτλο αφού από ότι φαίνεται δεν πρέπει να τις είχε παρακολουθήσει ποτέ ως ταινίες ή σειρές στην τηλεόραση. Άβυσσος η ψυχή και η ανάμνηση του ανθρώπου. Άβυσσος (με ένα ή δυο σ;)
“Για δες πάλι επέστρεψε αυτή η ταραχή στη διάθεση” δεν μπορούσε παρά να το παραδεχτεί, μερικά πράγματα δύσκολα αλλάζουν. Όπως πάντα αρκούσε ένα τηλεφώνημα για να έρθουν [για άλλη μια φορά] τα πάνω κάτω. Πόσες ήδη φορές είπε στον εαυτό του ή στους φίλους του πως είχαν “χωρίσει”, ή πως θα χώριζαν. Πόσες φορές οι φίλοι του επιβεβαίωναν πως αυτό θα ήταν η καλύτερη λύση μακροπρόθεσμα. Βαθειά μέσα του δεν ήθελε τον χωρισμό και όσο δε τον ήθελε δε θα συνέβαινε. “Δεν πα’ να λένε…” είπε στον εαυτό του ξέροντας πως δεν ήταν τα λόγια των άλλων που τον ενοχλούσαν ιδιαίτερα παρά η δικιά του η αναποφασιστικότητα. “Δεν πα να λέω” διαπίστωσε. “Μπορώ και αύριο να χωρίσω, για σήμερα έβαλα σκοπό να το απολαύσω.”
Ιστορία